Spis treści:
Wprowadzenie
1. Baza noclegowa w gospodarstwie
agroturystycznym
2. Prawne wymagania dla obiektów
świadczących usługi hotelarskie
Bibliografia
Wprowadzenie
Usługi hotelarskie umożliwiają turystom przebywanie poza
miejscem stałego zamieszkania w okresie dłuższym niż jedna noc. Zapewniają
zaspokojenie potrzeb noclegu, wypoczynku, opieki, pożywienia, potrzeb
kulturalnych (Sikora 2012, s. 105). Usługi hotelarskie dzieli się na podstawowe
(nocleg i wyżywienie) oraz dodatkowe, urozmaicające i uatrakcyjniające usługę
podstawową. Usługi hotelarskie świadczone są w obiektach noclegowych i w
środkach transportu, np. w
wagonach sypialnych, statkach wycieczkowych, promach.
Szczególne znaczenie w działalności obiektów świadczących
usługi hotelarskie ma gościnność. Gościnność to zespół naturalnych,
bezpośrednich, szczerych i życzliwych zachowań oraz działań gospodarzy i ich
przedstawicieli wobec przybywających i przebywających gości w znanym lub nowym
dla nich miejscu, którzy oczekują od udzielających im gościny takich właśnie
zachowań (http://www.hospitalityroyal.com/). „Gościnność”
jest odpowiednikiem greckiego wyrazu filoksenía,
który dosłownie znaczy: „miłość (sympatia, życzliwość) do obcych”.
1.
Baza
noclegowa w gospodarstwie agroturystycznym
Ustawa
z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych ustala podział obiektów, w których świadczone są usługi
hotelarskie, na dwie grupy:
obiekty hotelarskie (hotele, motele, pensjonaty, kempingi, domy wycieczkowe,
schroniska młodzieżowe, schroniska, pola biwakowe) oraz inne obiekty, w których
świadczone są usługi hotelarskie (pokoje gościnne, mieszkania wakacyjne,
samodzielne jednostki mieszkalne, pokoje grupowe, pola namiotowe w obrębie
gospodarstwa rolnego, miejsca na ustawienie przyczep mieszkalnych).
Gospodarstwa agroturystyczne zaliczane są do grupy innych
obiektów, w których świadczone są usługi hotelarskie.
Bazę noclegową w gospodarstwie agroturystycznym stanowią:
·
pokoje
gościnne,
·
samodzielne
jednostki mieszkalne,
·
pokoje
grupowe,
·
przyzagrodowe
pola namiotowe,
·
domki
letniskowe.
Charakterystykę poszczególnych obiektów przedstawiono w
module II.
2. Prawne wymagania dla obiektów
świadczących usługi hotelarskie
Prowadzenie działalności w zakresie
świadczenia usług hotelarskich powinno być
zgodne z przepisami określonymi w Ustawie
z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych i w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z
dnia 19 sierpnia 2004 r. w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w
których są świadczone usługi hotelarskie. Świadczenie usług hotelarskich
wbrew wyżej wymienionym przepisom uwarunkowane jest sankcjami wynikającymi z
art. 60 § 4 Kodeku wykroczeń: „Kto: (…) 2) świadcząc usługi
hotelarskie, używa nazw
rodzajowych lub określenia kategorii obiektów hotelarskich bez decyzji lub
niezgodnie z decyzją, 3) wbrew obowiązkowi świadczy usługi hotelarskie w
obiekcie niezgłoszonym do ewidencji, 4) świadczy usługi hotelarskie wbrew
decyzji nakazującej wstrzymanie ich świadczenia (…) – podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny”.
Usługi hotelarskie to, według wspomnianej ustawy, krótkotrwałe, ogólnie dostępne wynajmowanie
domów, mieszkań, pokoi, miejsc noclegowych, a także miejsc na ustawienie namiotów
lub przyczep samochodowych oraz świadczenie w obrębie obiektu usług z tym
związanych.
Przepis art. 35 stanowi, że usługi hotelarskie mogą być
świadczone w obiektach hotelarskich, które spełniają: wymagania co do wielkości
obiektu, jego wyposażenia oraz zakresu świadczonych usług, ustalone dla rodzaju
i kategorii, do których obiekt został zaszeregowany, wymagania sanitarne, przeciwpożarowe oraz inne
określone odrębnymi przepisami.
Art. 36 określa następujące rodzaje obiektów
hotelarskich:
·
hotele – obiekty
posiadające co najmniej 10 pokoi, w tym większość miejsc w pokojach jedno- i
dwuosobowych, świadczące szeroki zakres usług związanych z pobytem klientów;
·
motele – hotele położone przy drogach, zapewniające
możliwość korzystania z usług motoryzacyjnych i dysponujące parkingiem;
·
pensjonaty – obiekty
posiadające co najmniej 7 pokoi, świadczące dla swoich klientów całodzienne
wyżywienie;
·
kempingi – obiekty
strzeżone, umożliwiające nocleg w namiotach, samochodach mieszkalnych i
przyczepach samochodowych, przyrządzanie posiłków, parkowanie samochodów, a
także świadczące usługi związane z pobytem klientów; obiekty te mogą dodatkowo
umożliwiać nocleg w domkach turystycznych lub innych obiektach stałych;
·
domy wycieczkowe – obiekty
posiadające co najmniej 30 miejsc noclegowych, dostosowane do samoobsługi
klientów oraz świadczące minimalny zakres usług związanych z pobytem klientów;
·
schroniska młodzieżowe – obiekty przeznaczone do indywidualnej i grupowej turystyki
młodzieżowej, dostosowane do samoobsługi klientów;
·
schroniska – obiekty
zlokalizowane poza obszarami zabudowanymi, przy szlakach turystycznych,
świadczące minimalny zakres usług związanych z pobytem klientów;
·
pola biwakowe – obiekty
niestrzeżone, umożliwiające nocleg w namiotach.
Usługi hotelarskie
mogą być świadczone również w innych obiektach, jeżeli spełniają one minimalne
wymagania co do wyposażenia oraz wymagania sanitarne, przeciwpożarowe i inne
określone odrębnymi przepisami.
Za inne obiekty, w
których mogą być świadczone usługi hotelarskie, uważa się także wynajmowane
przez rolników pokoje i miejsca na ustawianie namiotów w prowadzonych przez
nich gospodarstwach rolnych.
Zgodnie z art. 37. ustala się dla:
·
hoteli, moteli i pensjonatów – pięć kategorii oznaczonych gwiazdkami,
·
kempingów – cztery kategorie oznaczone gwiazdkami,
·
domów wycieczkowych i schronisk młodzieżowych – trzy kategorie oznaczone
cyframi rzymskimi.
Nazwy rodzajów i
oznaczenia kategorii obiektów hotelarskich podlegają ochronie prawnej.
Kategoryzacji w
myśl przepisów ustawy nie podlegają schroniska, pola biwakowe oraz inne
obiekty, w których mogą być świadczone usługi hotelarskie, w tym gospodarstwa agroturystyczne, które
mogą podlegać kategoryzacji według zasad ustalonych przez stowarzyszenia
agroturystyczne, np. Polską Federację
Turystyki Wiejskiej „Gospodarstwa Gościnne”. Zasady kategoryzacji wiejskiej
bazy noclegowej przedstawiono w module VIII.
Ewidencję innych
obiektów, w których świadczone
są usługi hotelarskie,
prowadzi wójt lub burmistrz, właściwy ze względu na miejsce ich położenia.
Przed rozpoczęciem świadczenia usług hotelarskich przedsiębiorca lub rolnik
zamierzający świadczyć usługi hotelarskie w gospodarstwie rolnym jest
obowiązany zgłosić ten obiekt do ewidencji oraz poinformować o zakończeniu
świadczenia usług hotelarskich. Właściwe organy mają prawo kontrolować
przestrzeganie wymagań, określonych w art. 35, w stosunku do wszystkich
obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi
hotelarskie. Jeżeli obiekt nie spełnia minimalnych wymagań, organ kontrolujący
zawiadamia organ prowadzący ewidencję obiektu, np. wójta gminy.
Wymagania co do
wyposażenia oraz zakresu świadczonych usług zawierają załączniki do
wspomnianego wyżej rozporządzenia Ministra
Gospodarki i Pracy w sprawie obiektów hotelarskich... (załącznik 1 – hotele, motele; załącznik 2 –
pensjonaty; załącznik 3 – kempingi i pola biwakowe; załącznik 4 – domy
wycieczkowe; załącznik 5 – schroniska młodzieżowe; załącznik 6 – schroniska).
Minimalne wymagania co do wyposażenia innych obiektów świadczących usługi
hotelarskie określa załącznik nr 7.
Tabela 7.1. Minimalne wymagania co do wyposażenia innych
obiektów świadczących usługi hotelarskie
|
Lp.
|
Wymagania
|
|
1
|
2
|
|
|
I. Dla wynajmowania miejsc na ustawienie namiotów i
przyczep samochodowych
|
|
1
|
Teren obozowiska wyrównany, suchy, ukształtowany w
sposób zapewniający odprowadzenie wód opadowych i uprzątnięty z przedmiotów
mogących zagrażać bezpieczeństwu
|
|
2
|
Punkt poboru wody do picia1) i potrzeb gospodarczych
|
|
3
|
Miejsce wylewania nieczystości płynnych odpowiednio
zabezpieczone i oznakowane
|
|
4
|
Pojemnik na śmieci i odpady stałe, regularnie opróżniany
|
|
5
|
Ustęp utrzymywany w czystości
|
|
|
II. Dla wynajmowania miejsc w namiotach, przyczepach
mieszkalnych, domkach turystycznych i obiektach prowizorycznych
|
|
6
|
Stanowiska dla namiotów i przyczep mieszkalnych oraz
dojścia do stanowisk utwardzone
|
|
7
|
Oświetlenie dojść do stanowisk i obiektów higieniczno-sanitarnych
|
|
8
|
Półka lub stelaż na rzeczy osobiste
|
|
9
|
Oddzielne łóżka lub łóżka polowe dla każdego
korzystającego z namiotu, w odległości nie mniejszej niż 30 cm pomiędzy
łóżkami
|
|
|
III. Dla wynajmowania miejsc i świadczenia usług w
budynkach stałych
|
|
10
|
Ogrzewanie – w całym obiekcie w miesiącach X–IV
temperatura minimum 18°C
|
|
11
|
Instalacja sanitarna: zimna woda przez całą dobę i
dostęp do ciepłej wody2)
|
|
12
|
Maksymalna liczba osób przypadających na jeden w.h.s. –
15
|
|
13
|
Wyposażenie podstawowe w.h.s.:
1) natrysk lub wanna
2) umywalka z blatem lub półką i wieszakiem na ręcznik
3) WC
4) lustro z górnym lub bocznym oświetleniem
5) uniwersalne gniazdko elektryczne z osłoną
6) pojemnik na śmieci (niepalny lub trudno zapalny)
7) dozownik do płynnego mydła i ręczniki papierowe
|
|
|
IV. Dla wynajmowania miejsc noclegowych w
pomieszczeniach wspólnych (salach)
|
|
14
|
Powierzchnia sal nie mniejsza niż 2,5 m2 – na jedną osobę (przy łóżkach
piętrowych 1,5 m2)
|
|
15
|
Wyposażenie sal sypialnych
1) łóżka jednoosobowe o wymiarach minimum 80 × 90 cm
2) oddzielne zamykane szafki dla każdej osoby
3) stół
|
|
16
|
Dostęp do w.h.s. jak w lp. 12 i 13
|
|
|
V. Dla wynajmowania samodzielnych pokoi
|
|
17
|
Powierzchnia mieszkalna w m2:
1) pokój 1- i 2-osobowy – 6 m2
2) pokój większy niż 2-osobowy – dodatkowo 2 m2
na każdą następną osobę3)
|
|
18
|
Zestaw wyposażenia meblowego:
1) łóżka jednoosobowe o wymiarach minimum 80 × 190 cm
lub łóżka dwuosobowe o wymiarach minimum 120 × 190 cm
2) nocny stolik lub półka przy każdym łóżku
3) stół lub stolik
4) krzesło lub taboret (1 na osobę, lecz nie mniej niż 2
na pokój) lub ława
5) wieszak na odzież oraz półka lub stelaż na rzeczy
osobiste
|
|
19
|
Pościel dla jednej osoby:
1) kołdra lub dwa koce
2) poduszka
3) poszwa
4) poszewka na poduszkę
5) prześcieradło
|
|
20
|
Oświetlenie – minimum jeden
punkt świetlny o mocy 60 W
|
|
21
|
Zasłony okienne zaciemniające
|
|
22
|
Dostęp do w.h.s. jak w lp. 12 i 13
|
|
23
|
Kosz na śmieci niepalny lub trudno zapalny
|
Objaśnienia odnośników
i skrótów:
1) Dopuszcza się
miejsca biwakowania przy szlakach wodnych bez punktu poboru wody do picia.
2) Minimum dwie
godziny rano i dwie godziny wieczorem o ustalonych porach.
3) W pomieszczeniach o
wysokości co najmniej 2,5 m dopuszcza się łóżka piętrowe – powierzchnia pokoju
może zostać zmniejszona o 20%.
w.h.s. – węzeł
higieniczno-sanitarny.
Źródło: załącznik 7 do
Rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 19 sierpnia 2004 r. w sprawie
obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi
hotelarskie
Organ prowadzący
ewidencję innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie, w razie
wątpliwości co do spełnienia wymagań budowlanych, przeciwpożarowych i
sanitarnych, może wezwać osobę
świadczącą usługi hotelarskie w tym obiekcie do udokumentowania spełnienia tych
wymagań:
·
książką obiektu budowlanego, o której mowa w art. 64 Ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo
budowlane, przedstawioną do wglądu organowi dokonującemu kontroli obiektu
budowlanego, w przypadku obiektów budowlanych, w stosunku do których obowiązek
posiadania książki obiektu budowlanego istnieje na podstawie tej ustawy;
·
w przypadku gdy obiekt nie posiada
książki obiektu budowlanego – protokołem z kontroli obiektu budowlanego, opinią
właściwej miejscowo komendy Państwowej Straży Pożarnej, opinią właściwego
miejscowo Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego.
Organ prowadzący ewidencję innych obiektów, w
których są świadczone usługi hotelarskie, wykreśla z urzędu obiekt z ewidencji,
jeżeli:
·
przedsiębiorca lub rolnik wpisany do ewidencji zaprzestał na okres
dłuższy niż rok świadczenia usług hotelarskich,
·
przedsiębiorca będący osobą fizyczną lub rolnik, świadczący usługi
hotelarskie w obiekcie, zmarł,
·
obiekt nie spełnia wymagań sanitarnych, przeciwpożarowych lub innych
określonych odrębnymi przepisami,
·
stan obiektu uniemożliwia świadczenie usług hotelarskich.
Ewidencja obiektów
hotelarskich oraz innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie,
jest prowadzona w formie kartoteki składającej się z kart ewidencyjnych
obiektów, oddzielnie dla każdego rodzaju obiektu. Podstawą założenia karty
ewidencyjnej innego obiektu hotelarskiego jest zgłoszenie innego obiektu, w
którym są świadczone usługi hotelarskie.
Ewidencja jest
jawna w części objętej wpisem do kart ewidencyjnych obiektów. Karty ewidencyjne
obiektów mogą być udostępniane do wglądu w obecności osoby uprawnionej do
prowadzenia ewidencji.
Karta ewidencyjna
innego obiektu hotelarskiego zawiera: określenie przedsiębiorcy świadczącego
usługi hotelarskie wraz z adresem siedziby lub zamieszkania, nazwę i adres
obiektu, informację o stałym lub sezonowym charakterze świadczonych usług, wraz
z podaniem czasu trwania sezonu, informację o liczbie miejsc noclegowych.
Przykładowy wniosek o dokonanie wpisu do ewidencji innych
obiektów hotelarskich przedstawiono poniżej.
Tabela 7.2. Przykładowy wniosek o dokonanie wpisu do
ewidencji innych obiektów hotelarskich
Źródło: opracowanie własne autora na podstawie http://www.mielno.bip.net.pl/?c=644
Bibliografia
Literatura
obowiązkowa
Knecht D., Agroturystyka w
agrobiznesie, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2009.
Mikuta B., Żelazna
K., Organizacja ruchu turystycznego na
wsi, Format AB, Warszawa 2004.
Sikora J., Agroturystyka.
Przedsiębiorczość na obszarach wiejskich, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa
2012.
Literatura dodatkowa
Czerwińska-Jaśkiewicz M., Marketing
w agroturystyce, Difin, Warszawa 2013.
Przezbórska L.,
Sznajder M., Agroturystyka, Polskie
Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2005.
Rozporządzenie
Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 19 sierpnia 2004 r. w sprawie obiektów
hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie
(Dz.U. 2006 nr 22 poz. 169 z późn. zm.).
Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks
wykroczeń (Dz.U. 1971 nr 12
poz. 114).
Ustawa
z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. 2010 r. nr 243 poz. 1623
z późn. zm.).
z późn. zm.).
Ustawa z dnia 29
sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz.U. 2004 nr 223 poz. 2268 z
późn. zm.).
Netografia
http://www.kzgw.gov.pl/files/file/Materialy_i_Informacje/Dyrektywy_Unijne/Azotowa/kodeks_dobrej_praktyki_rolniczej.pdf
